Francesco Acerbi do Interu Mediolan trafił w 2022 roku w wieku 34 lat na zasadzie wypożyczenia. Każdy pukał się w głowę zastanawiając się, w jaki sposób zawodnik niechciany w Lazio może w jakikolwiek sposób wzmocnić drużynę Simone Inzaghiego? Rok później The Lion zagrał w wyjściowej jedenastce Interu w finale Ligi Mistrzów w Stambule i zatrzymał „niepowstrzymanego” Erlinga Haalanda, a przez cały sezon prezentował wysoką formę. W najbliższym letnim okienku transferowym 35-letni Włoch prawdopodobnie trafi do Interu na zasadzie transferu definitywnego. Jego życie i kariera są na tyle fascynujące, że zasługują na szersze przedstawienie. Przed wami historia wygranych życiowych finałów, które doprowadziły go do gry na najwyższym poziomie.
Dzieciństwo
Francesco Acerbi urodził się 10 lutego 1988 roku w Vizzolo Predabissi we Włoszech, małej miejscowości oddalonej od mediolańskiego Stadio Giuseppe Meazza niecałe 30 kilometrów. Acerbi miał brata Federico oraz siostrę Sabrinę. The Lion, bo taki przydomek towarzyszy mu od dziecka, był bardzo mocno związany ze swoim ojcem – Roberto. Relacja z domu przeniosła się również na piłkarskie boisko. Idolem Francesco Acerbiego od dziecka był George Weah, napastnik AC Milanu oraz zdobywca Złotej Piłki z 1995 roku. Dlaczego idolem obrońcy był liberyjski napastnik? Otóż Francesco pierwsze kroki na piłkarskiej murawie stawiał jako napastnik. Do obrony przesunął go trener Clerici. Po śmierci włoskiego szkoleniowca Acerbi napisał na swoim Instagramie:
Dziś jest smutny dzień!!! Byłeś dla mnie przykładem. Spędziliśmy wspólnie niezapomniane lata. Bardzo mi pomogłeś rozwinąć się zarówno personalnie jak i profesjonalnie. To Ty, trenerze, przesunąłeś mnie z roli napastnika na środkowego obrońcę. Spoczywaj w pokoju Panie Clerici.
Futbolowe początki
Zawodnik swoje pierwsze profesjonalne kroki stawiał w akademii młodzieżowej Pavii, ale na treningach często stawiał się „wczorajszy”.
- Na początku mojej kariery często przychodziłem na boisko pod wpływem alkoholu. Często nie otrząsnąłem się z duchów poprzedniej nocy – wspominał Włoch w jednym z wywiadów.
Był silny fizycznie, a to pozwalało mu na regularne treningi pomimo zaledwie kilku godzin snu. Acerbi chciał jednak skończyć z piłką. Piłka nie sprawiała mu już radości, nie interesowała go. Za zmianę jego podejścia odpowiada matka oraz jej przyjaciel – Paloschi. Matka naciskała na niego, aby zaczął znów wierzyć. Francesco Acerbi zaczął się modlić dwa razy dziennie – rano i wieczorem. Nie został świętym, nadal sprawiał kłopoty, ale pozwoliło mu to wziąć się w garść.
- Muszę wiedzieć, kim jestem. Jestem w stanie oddzielić dobro od zła i wiem, komu mogę ufać, a kogo muszę usunąć ze swojego życia – mówił później o swoim nawróceniu.
Francesco Acerbi oraz jego matka. W prawym rogu zdjęcie nieżyjącego już ojca Francesco - Roberto.
W latach 2006-2010 Francesco Acerbi zaliczył dwa tragiczne sezony na wypożyczeniu do Renate oraz Spezii, w trakcie których zagrał… jeden mecz. Pierwszy solidny sezon przyszedł w barwach Regginy w latach 2010/11. Włoch ominął tylko dwa mecze i pokazał klasę na murawie. To zaowocowało transferem do Chievo w 2011 roku, gdzie do wyjściowej jedenastki przebił się dopiero w drugiej połowie sezonu, a w defensywie grał u boku ex-interisty Marco Andreollego. Dobrymi występami w zespole Gialloblu zapracował sobie na transfer do wielkiego futbolu – 20 czerwca 2012 roku AC Milan wykupił 50% karty zawodnika od Chievo Verony i w latach 2012/2013 Acerbi znalazł się w drużynie Rossonerrich.
Wielki futbol
Kiedy Acerbi trafił do AC Milanu Adriano Galliani, były dyrektor generalny klubu, poprosił go, aby wziął na barki ciężar legendarnego numeru noszonego przez Alessandro Nestę lub Ariedo Braida. Dyrektor wiedział o „sekrecie” Acerbiego, który miał skrywać jego zamiłowanie do imprezowania. Z tej przyczyny Acerbi wynajmował dom w Gallarate, a nie w Mediolanie – miało to ograniczyć jego możliwość imprezowania. Miejscowość od włoskiej stolicy mody oddalona była godzinę jazdy samochodem.
Francesco Acerbi zadebiutował w AC Milanie w meczu z Bologną, który zakończył się triumfem czerwono-czarnej połowy Mediolanu 3:1. Niestety nie udało mu się przebić do pierwszego składu, więc pion dyrekcyjny podjął decyzję o sprzedaży zawodnika. W 2019 roku Acerbi przyznał, że podczas swojego pobytu w Mediolanie cierpiał z powodu depresji spowodowanej śmiercią jego ojca i często polegał na alkoholu, aby stłumić swój emocjonalny ból.
Cześć Tato, dzisiaj obchodzilibyśmy Twoje urodziny. I jeśli nigdy nie zdążyłem Ci tego powiedzieć to byłeś i zawsze będziesz moim idolem. Dziękuję Ci za to, że zawsze ze mną jesteś nawet, jeśli już odszedłeś. Zawsze będziemy rodziną. Pamiętaj codziennie jak bardzo za Tobą tęsknie – pisał Francesco w jednym ze swoich wpisów na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie
W wywiadzie dla La Repubblica tak wspominał swój czas w Mediolanie.
- Po śmierci ojca, kiedy grałem dla Milanu, sięgnąłem dna. To było tak, jakbym zapomniał, jak grać i dlaczego grałem. Zacząłem pić i uwierz mi, wypiłbym wszystko.
W 2013 roku trafił do Sassuolo, które było beniaminkiem Serie A. Tam stoczył swoje dwie największe batalie.
„Uratował mnie rak”
Podczas przedsezonowych badań medycznych nietypowe wyniki krwi ujawniły, że Francesco Acerbi ma raka lewego jądra. Ta diagnoza zmieniła jego życie na zawsze. Włoch natychmiastowo przeszedł operację w szpitalu San Raffaele, szpitalu uniwersyteckim znajdującym się w Segrate w prowincji Mediolan we Włoszech.
- Czułem strach i napięcie. Nie wiedziałem, co się wydarzy. Byłem przerażony perspektywą, że być może nigdy nie zagram już w piłkę – mówił o operacji w wywiadzie dla CNAO (Narodowe Centrum Hadronoterapii Onkologicznej).
Skończyło się tylko na strachu, ponieważ już trzy tygodnie po operacji Włoch wrócił do treningów. Niestety rak nie zamierzał odpuszczać – Francesco Acerbi nie przeszedł testów antydopingowych po meczu z Cagliari 1 grudnia 2013 roku. The Lion zapewniał, że nie brał żadnych „wspomagaczy” i szybko wyszło na jaw, że wynik testów antydopingowych jest spowodowany nawrotem raka – tym razem zaatakowane zostało prawe jądro. Acerbi przystąpił do intensywnej chemioterapii, która trwała trzy miesiące. Włoski defensor pokonał raka po raz kolejny.
- Może się to wydawać strasznym paradoksem, ale rak mnie uratował. Miałem coś nowego, z czym mogłem walczyć, limit do pokonania. To było tak, jakbym zaczął życie od nowa i zobaczył świat w sposób, o którym zupełnie zapomniałem.
- Przestałem się bać sześć lat temu. Myślałem sobie: co zrobisz, jeśli to znowu wróci? Zmierzę się z tym ponownie, odpowiedziałem. Widzę rzeczy bardzo wyraźnie przed sobą i wiem, że wszystko może się zmienić z dnia na dzień.
- Miałem chemioterapię od 7 stycznia 2014 do 14 marca. To było jak wkroczenie do równoległego świata, do którego wejście jest bliżej niż mogłoby się wydawać, więc już nigdy go nie opuścisz. To świat bólu i odwagi.
- Kontynuuję również pracę z psychoanalitykiem, z którym spotykam się od czasów gry w Sassuolo. On jest w Modenie, ja w Rzymie, więc w piątkowe popołudnia prowadzimy wideorozmowy. To godzina, która dobrze mi robi.
- Myślę, że ta choroba poprawiła mnie jako osobę, niwelując wyrzuty sumienia i żal. Stałem się obserwatorem mojego otoczenia. Wyeliminowałem to, co zbędne, negatywne, ale także iluzje. Przestałem marzyć na wielką skalę i zacząłem skupiać się na prostych celach – wspominał po latach dla La Repubblica.
Francesco Acerbi na murawę wrócił 21 września 2014 roku w meczu z Sampdorią, gdzie zagrał pełne 90 minut. Później już na dobre zagościł w wyjściowej jedenastce Neroverdich. Dobre cztery sezony w zespole Sassuolo zaowocowały transferem do Lazio, z którym podpisał pięcioletni kontrakt. Swoją defensywę oprzeć chciał na nim Simone Inzaghi, który uczynił z Acerbiego filar defensywy rzymskiego klubu. Acerbi po nowotworze odrodził się jak feniks z popiołów – stał się idolem rzymskich fanów, a swoją fenomenalną grą zapracował na powołanie do reprezentacji Włoch na EURO 2020, gdzie w składzie dołączył do tak wielkich obrońców jak Giorgio Chiellini czy Leonardo Bonucci. W 2021 roku w finale EURO Italia pokonała Anglików, a Acerbi został Mistrzem Europy. Wcześniej w sezonie 18/19 zdobył z Lazio Puchar Włoch oraz w sezonie 19/20 Superpuchar Włoch.
Włoch był bliski pobicia rekordu 162 meczów z rzędu w Serie A należącego do legendy Interu – Javiera Zanettiego, jednak jego licznik zatrzymał się na 149 spotkaniach, a bieg po rekord przerwało zawieszenie za dwie żółte kartki. Acerbi grał bez przerwy od 18 października 2015 roku do 20 stycznia 2019 roku.
Przygoda wówczas 33-letniego obrońcy z drużyną Lazio zakończyła się z powodu kłótni z ultrasami klubu, którzy krytykowali go za to, że nie przystosował się odpowiednio do czteroosobowego bloku defensywnego i systemu taktycznego wprowadzonego przez Maurizio Sarriego. Włoch w ramach cieszynki po strzelonym golu przeciwko Genoi wykonał gest uciszenia w kierunku ultrasów, co wybitnie im nie przypadło do gustu. Pomimo przeprosin ze strony zawodnika stanowisko ultrasów było jasne.
Acerbi człowieku bez honoru, opuść natychmiast Rzym. Nie ma przebaczenia dla tych, którzy go zdradzają! To nie jest tylko slogan, ale coś więcej. Oznacza to, że kibice są warci więcej niż piłkarze, a nasza flaga jest święta. (…) Mamy pozwolić na świętowanie i brak szacunku zawodnika, który pokazał, że gardzi całym fanbase? Acerbi uciszył curvę w ostatnim meczu po miesiącach wspierania do gorzkiego końca, Dziś miał okazję, jako człowiek, przeprosić pod sektorem gości zajmowanym przez 3000 fanów Lazio. Zamiast tego, pod koniec meczu, jak królik, podczas gdy inni gracze przyszli kibicować razem z nami, odszedł. Wycofał się, gdy wystarczyłyby szczere przeprosiny.
Fakt, że Acerbi jest ważnym zawodnikiem w składzie Lazio, nie ma dla nas znaczenia. Dla nas liczy się pot, żwawość i szacunek. Dlatego od dziś Francesco Acerbi nie jest już mile widziany w Rzymie.
Dopóki tu jest, będzie wygwizdywany w każdym meczu! (…) ACERBI ODEJDŹ! ULTRAS LAZIO'
Koniec przygody Acerbiego z Lazio stał się faktem. Pomocną dłoń wyciągnął do niego Simone Inzaghi, który w tym czasie był już szkoleniowcem Interu Mediolan.
Zastępca rezerwowego pogromcą Haalanda
Acerbi do Interu trafił 1 września 2022 roku jako zastępstwo dla Andrei Ranocchii, który opuścił Inter na zasadzie wolnego transferu. 34-letni Włoch miał pełnić rolę rezerwowego obrońcy podobnie jak Żaba. Acerbi w pierwszych dwóch meczach nie miał okazji zagrać, ale już od trzeciego spotkania można powiedzieć, że stał się pierwszym wyborem Simone Inzaghiego. Acerbi regularnie grywał w pierwszym składzie Interu Mediolan między innymi w meczach Ligi Mistrzów, gdzie z powodzeniem powstrzymywał zawodników Barcelony, Bayernu, Porto, Benfiki, Milanu czy też Manchesteru City w stambulskim finale Ligi Mistrzów. Stał się ulubieńcem kibiców, którzy początkowo byli bardzo nieprzychylni temu transferowi i sugerowali, że zamiast transferu Acerbiego lepiej byłoby zostawić w składzie Ranocchię.
Włoch pokazał, jak bardzo się mylili notując klasowe występy. Inzaghi już w lutym zapewniał, że będzie starał się o zakontraktowanie zawodnika na zasadzie permanentnego transferu. Instynkt Inzaghiego okazał się słuszny, ponieważ Acerbi stał się kluczową częścią pierwszej jedenastki Nerazzurrich i ze swojej strony trener chciałby, aby nie było jakichkolwiek wątpliwości, że obrońca zostanie w klubie na stałe.
Niech pokazem poziomu 35-letniego defensora będzie fakt, że włoskie media nie mogły się go nachwalić po meczu finału Ligi Mistrzów z Manchesterem City w Stambule, pomimo faktu, że Nerazzurri ulegli The Citizens 1:0 i finalnie musieli zadowolić się tytułem wicemistrza Europy.
Dziennikarze La Gazzetta dello Sport tak pisali o Acerbim po tym spotkaniu:
W sobotę Acerbi stanął przed największym testem w postaci Erlinga Haalanda. Zdał go celująco. Gracz o nadludzkich atrybutach fizycznych i technicznych nie wyglądał w finale najlepiej. Wynikało to z solidnej, zdyscyplinowanej pracy, jaką Acerbi wykonał na 22-latku. Wydawało się, że weteran zawsze dobrze się ustawiał, z wyjątkiem utraty Haalanda przy jednej okazji w pierwszej połowie. W międzyczasie, mimo że Acerbi może nie mieć takiego tempa jak Norweg, dobrze przewidywał ruchy swojego przeciwnika. Acerbi nigdy nie pozwolił Haalandowi na ucieczkę, dzięki czemu napastnik City nie miał zbyt wiele miejsca.
Włoch w wywiadzie dla La Repubblica przyznał, że chciałby grać do najmniej do 38 roku życia, a potem zostać trenerem. Jeżeli będzie utrzymywał taką formę, jaką zaprezentował w ostatnim czasie w występach dla Nerazzurrich to będziemy mieli z niego pociechę jeszcze przez kolejne trzy sezony, gdyż wszystko wskazuje na to, że w najbliższym czasie zostanie ogłoszony transfer definitywny Lwa z Lazio do Interu Mediolanu.
Życie prywatne
Francesco Acerbi jest partnerem Claudii Scarpari, włoskiej prawnik. Poznali się latem 2020 roku na jednej z plaż i od tamtej pory są nierozłączni. Owocem ich związku jest córka Vittoria, która przyszła na świat w 2021 roku. Dzień narodzin córki był jednym z najszczęśliwszych dni w życiu Francesco, a nastąpił zaledwie dwa miesiące po zdobyciu Mistrzostwa Europy z reprezentacją Włoch. Para spodziewa się obecnie drugiego dziecka.
- Poznaliśmy się na plaży i nie wiem, co Francesco zrobił, żeby mnie zdobyć. Był po prostu sobą z tym uśmiechem i sympatią, które zawsze mu towarzyszą. Od kiedy się poznaliśmy jesteśmy nierozłączni – mówi o związku Claudia Scarpari.
Wyświetl ten post na Instagramie
Francesco Acerbi zaraził także swoją partnerkę miłością do piłki nożnej, którą wcześniej się nie interesowała. Gorąco kibicuje Interowi Mediolan.
- Nie ominęłam żadnego meczu Interu Mediolan i żadnego nie ominę. Często robię się bardzo emocjonalna kiedy oglądam mecze z domu. Kiedy komentatorzy mówią jego imię to przyprawia mnie to o dreszcze – czytamy w jednym z wywiadów z Claudią.
Wyświetl ten post na Instagramie
Jednym z hobby Francesco Acerbiego jest gra w koszykówkę. Włoch ma także wiele tatuaży na swoim ciele, które wyrażają jego siłę i odwagę, głównie po pokonaniu raka jąder. Tatuaże pokazują także jego miłość dla numeru 15, który nosi w Interze oraz reprezentacji Włoch. Większość z nich jest po prostu randomowa, a jedyną zależnością cieszą się chyba tylko... tatuaże z postaciami z filmu Madagascar. Na ciele Acerbiego zobaczymy hipopotamicę Glorię, zebrę Marty'ego, Króla Juliana, żyrafę Melmana, lemura Morta czy też lwa Alexa.
one of the italian players has sleeves of all the characters from madagascar we cannot let these win pic.twitter.com/XopHl2yLkA
— mia (@miaxmon) July 11, 2021
Francesco Acerbi jest również wielkim miłośnikiem psów. 35-letni Włoch w wolnych chwilach lubi także sporty ekstremalne takie jak skoki ze spadochronem.
Źródła:
https://lifebogger.com/francesco-acerbi-childhood-biography-story-facts/
https://football-italia.net/acerbi-cancer-saved-me/
https://en.wikipedia.org/wiki/Francesco_Acerbi
https://www.transfermarkt.pl/francesco-acerbi/leistungsdaten/spieler/131075
Komentarze (10)